Έχουμε από καιρό ξεχάσει τί σημαίνει η λέξη αλληλεγγύη

Έχουμε από καιρό ξεχάσει τί σημαίνει η λέξη αλληλεγγύη. Και να που τώρα την χρειαστήκαμε και δεν ξέρουμε πώς να την βρούμε. Η τελευταία φορά που την ζήσαμε στη χώρα μας με όλη τη σημασία της λέξεως ήταν στο πόλεμο του 74. Σε πολέμους και σε πανδημίες όπως αυτή που έχουμε σήμερα η αλληλεγγύη πρέπει να υπάρχει αλλιώς είναι σαν ένα πλοίο που βυθίζεται και θα μας πάρει όλους μαζί. Έχουμε περάσει τον τελευταίο ένα χρόνο από σαράντα δυο κύματα κι όμως πολλοί από εμάς δεν έχουν ακόμα μάθει κάτι τις. Αρχίσαμε με το να τρομάξουμε όλοι αφάνταστα και να αγχωνόμαστε με τα λίγα περιστατικά που είχαμε στην αρχή. Και δεν λέω ότι δεν ήταν σωστό. Ήταν η πιο σωστή και ενδεδειγμένη αντίδραση σε αυτό που μας βρήκε. Τα καταφέραμε και ηρεμήσαμε λίγο το καλοκαίρι και να που πάλι η πανδημία καλπάζει. Χάθηκαν αμέτρητες ζωές ανά τον πλανήτη, όλοι είχαμε περάσει άγχος για κάποιο δικό μας πρόσωπο ή κάποιοι άλλοι και για την ίδια τους τη ζωή. Κάποιοι άλλοι έμειναν σακατεμένοι και ενώ για τους υπόλοιπους αυτό κάποια στιγμή, ίσως είναι μια απλή ανάμνηση, για τους συγκεκριμένους θα τους ταλαιπωρεί μια ζωή. Ξεκινήσαμε από το σχεδόν κανένας να μην θέλει το mRNA εμβόλιο και τώρα όλοι να τρέχουν γι αυτό. Έχουμε γίνει όλοι γνώστες και μπορούμε να έχουμε γνώμη γι αυτό παρόλο που αμφιβάλλω αν ρωτήσεις κάποιο να μπορεί να σου πει ακριβώς τον μηχανισμό. Μετά από ένα χρόνο πανδημίας ακόμα ο καθένας κοιτάζει μόνο τον εαυτό του. Αν εγώ θέλω το καλύτερο εμβόλιο (δικαίωμα μου φυσικά) το στερώ από το παιδί μου που ενώ για μένα μπορεί να περάσει από πάνω μου χωρίς ίχνος επιπλοκών από το παιδί μου όμως όχι. Να ξεκαθαρίσω ότι υπό ιδανικές συνθήκες (που δεν τις έχουμε) και αφθονία εμβολίων κανένα πρόβλημα πάντα διαλέγουμε το καλύτερο για όλους. Ίσως κι αν πάμε ένα βήμα πιο κάτω εμείς έχουμε και την πολυτέλεια να διαλέγουμε ενώ στην Ινδία (που τα παράγουν κάποια κιόλας) δεν θα περνούσε ούτε καν σαν σκέψη. Αν το δούμε και λίγο πιο σφαιρικά νομίζω ότι σε άλλες χώρες κάπως πιο προοδευτικές από εμάς, που είμαστε λίγο στενόμυαλοι , (Αμερική, Καναδάς) ούτε καν που το συζητούν. Κι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν για πάνω από ένα χρόνο γύρω μας, ακόμα, πραγματικά ακόμα, υπάρχουν κάποιοι που λένε ότι είναι μια απλή γρίπη. Ακόμα υπάρχουν οι άνθρωποι που προσπαθούν να πείσουν ότι ο εμβολιασμός θα κάνει όλα τα άλλα με εμάς εκτός από το να μας προστατεύσει όταν μετά από τόσο καιρό δεν υπάρχει φάρμακο τουλάχιστον και σαν εναλλακτική λύση. Θα ήθελα να καλέσω τους ασθενείς μου, να κάνουν τις σκέψεις τους και να πάρουν τις αποφάσεις τους σιωπηλά και χωρίς τυμπανοκρουσίες καθώς και να επιτρέψουν στους γύρω τους να κάνουν το ίδιο. Τα πιστεύω του ο καθένας ας τα κρατήσει για τον εαυτό του εκτός αν ασχολείται επιστημονικά με το θέμα και ζητηθεί η γνώμη του. Αλληλεγγύη και σεβασμός είναι οι λέξεις κλειδιά γι αυτή την πανδημία. Αλληλεγγύη για όσους έχασαν δουλειές, εισόδημα, ανθρώπους, ποιότητα ζωής, την υγεία τους. Σεβασμός σε όλους αυτούς που τους έχει αγγίξει με οποιοδήποτε τρόπο αυτή η πανδημία (δεν τους πετάω πως είναι μια απλή γρίπη) καθώς και στην επιλογή αυτών που θέλουν να εμβολιαστούν για να βγουν κάποια στιγμή από αυτή τη τρέλα.