Σήμερα ήταν μια από εκείνες τις μέρες που ξυπνάω και νιώθω πως όλα μπαίνουν στη θέση τους. Άνοιξα τα μάτια μου πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι, πήρα μια βαθιά ανάσα και ένιωσα έτοιμος να ξεκινήσω. Πριν κάνω οτιδήποτε, έλεγξα το σάκχαρό μου, η τιμή ήταν καλή, σταθερή. Hπια ένα ποτήρι νερό και ετοίμασα τη στολή μου για περπάτημα.
Βγήκα για τη συνηθισμένη πρωινή μου βόλτα. Περπάτησα με σταθερό ρυθμό, άκουσα τη μουσική μου και άφησα τις σκέψεις να καθαρίσουν. Η άσκηση πάντα με βοηθά να νιώθω πως έχω τον έλεγχο — του σώματός μου, της μέρας μου, του διαβήτη μου.
Γυρνώντας στο σπίτι, έφτιαξα ένα χρωματιστό πρωινό: γιαούρτι, μούρα και λίγους ξηρούς καρπούς. Ήπιο, θρεπτικό, γεμάτο ενέργεια. Έκανα ξανά μια μέτρηση πριν βγω — όλα φυσιολογικά. Ένιωθα περήφανος για τη συνέπεια και την ηρεμία που μου πρόσφερε αυτή η ρουτίνα.
Το μεσημέρι είχα κανονίσει να συναντήσω φίλους. Πήγαμε σε ένα μικρό εστιατόριο που αγαπάμε· ήξερα ήδη τι θα πάρω: μια μεγάλη σαλάτα με κοτόπουλο και λίγο ψωμί ολικής. Κανείς δεν έκανε σχόλιο για το τι τρώω — το έχουμε πια συνηθίσει όλοι. Ο διαβήτης είναι κομμάτι της ζωής μου, όμως δεν καθορίζει τις παρέες μου. Γελάσαμε, μιλήσαμε, είπαμε ιστορίες… ήταν όμορφο να νιώθω απλά “εγώ”.
Αργότερα, καθώς πήγαμε για καφέ, έκανα άλλη μία μέτρηση, διακριτικά. Οι τιμές καλές. Πήρα τον καφέ μου σκέτο, όπως μου αρέσει, χωρίς δεύτερη σκέψη. Νιώθω πως έχω μάθει πια να παίρνω τις σωστές αποφάσεις χωρίς να στερούμαι τη χαρά των στιγμών.
Το απόγευμα χαλάρωσα στο σπίτι. Πήρα τα φάρμακά μου, έκανα έναν μικρό περίπατο στη γειτονιά και μίλησα με την οικογένειά μου στο τηλέφωνο. Όλα απλά, ήρεμα, φυσιολογικά. Όπως θέλω να είναι.
Το βράδυ, καθώς ετοίμαζα το τελευταίο γεύμα της μέρας και έκανα την τελική μέτρηση, ένιωσα μια γλυκιά ικανοποίηση. Όχι επειδή η μέρα ήταν “τέλεια”, αλλά επειδή ήταν καλή. Γεμάτη ισορροπία, φροντίδα και ανθρώπους. Γεμάτη ζωή.
Γιατί αυτό έμαθα: ο διαβήτης δεν είναι εμπόδιο. Είναι ένας δρόμος που απλώς χρειάζεται λίγη παραπάνω προσοχή. Και σήμερα, ήταν μια όμορφη, φυσιολογική μέρα στον δρόμο αυτό. Μια μέρα που μου θύμισε ότι μπορώ να ζω όπως όλοι — με υγεία, παρέες, γέλιο και μικρές νίκες που χτίζουν τη μεγάλη εικόνα. 